Harcerze przy spotkaniu ściskają lewą rękę i salutują prawą. Ten zwyczaj wprowadził BP już na początku skautingu jako znak braterstwa: podajemy lewą rękę, bo jest bliżej serca. Salutuje się, podnosząc prawą rękę na wysokość ramion, kciuk kładzie się na małym palcu, trzy pozostałe trzyma się naprężone i wyprostowane.

Podczas przywitania skautowego tak naprawdę salutujemy obiema rękami, bo podając lewą rękę, układamy ją także jak do salutowania. Podajemy wówczas tylko jakby trzy palce ręki, a kciukiem i małym palcem obejmujemy rękę osoby witanej (małe palce obu osób niejako się krzyżują).

Trzy palce uniesione do góry przypominają trzy główne cnoty harcerza: szczerość, ofiarność, czystość. Kciuk przykrywający najmniejszy palec przypomina zasadę, że silniejszy ma chronić słabszego.

Przywitaniem skautowym salutują tylko harcerze po Przyrzeczeniu i tylko w mundurze. Gdy są w ubraniu cywilnym, podają sobie tylko lewą rękę, “salutując” nią jak opisano powyżej. Kandydaci oraz ochotnicy też podają lewą rękę, lecz nie “salutują” nią. Wszyscy harcerze po Przyrzeczeniu salutują podczas obrzędu Przyrzeczenia w chwili, gdy ochotnik odmawia Rotę Przyrzeczenia. Salutują również podczas obrzędu wciągania flag; jako odpowiedź na pozdrowienie drużyny przez kogoś z harcerzy (np. po przyznaniu stopnia) i na zakończenie apelu.